M. BIERNACKA: Artyści polscy w Rzymie w latach 1900-1914

Artykuł „Artyści polscy w Rzymie w latach 1900-1914” autorstwa Małgorzaty Biernackiej ukazał się w tomie trzecim Sztuki Europy Wschodniej (2015 r.), został umieszczony w kolekcji cyfrowej bazhum.muzhp.pl i udostępniony do wykorzystania w ramach dozwolonego użytku. Poniżej zamieszczamy fragment artykułu oraz cały tekst do pobrania w formacie PDF.

Od lewej: Kazimierz Lasocki, Stanisław Kamocki, Stanisław Masłowski (WIKIPEDIA)

ARTYŚCI POLSCY W RZYMIE W LATACH 1900-1914

Małgorzata Biernacka

„Kres świetności polskiej kolonii w Rzymie położyły na początku XX wieku przede wszystkim nieubłagane prawa biologii: rok 1901 – to śmierć Aleksandra Gierymskiego, 1902 – Henryka Siemiradzkiego, 1904 – Wiktora Brodzkiego, 1913 – Teodora Rygiera. Oprócz zmarłego w Strzałkowie Siemiradzkiego (pochowanego w Krakowie na Skałce), wszyscy leżą na Campo Verano; w roku 1939 dołączył do nich Antoni Madeyski, w 1947 – Stefan Bakałowicz.

Polscy artyści w Rzymie około roku 1900 dzielili się na rezydentów i gości. Nowe pokolenie przybyszów oraz żyjący jeszcze wtedy seniorzy – to były właściwie dwa różne światy, chociaż razem przesiadywano w ulubionych trattoriach, gdzie międzynarodową artystycznę klientelę stanowili Polacy, Włosi i Niemcy. Rezydentów przed I wojną światową nie było już wielu (…)

Jedyna kobieta w tym gronie malarzy, Bronisława Rychter-Janowska (1868-1953), oprócz wcześniejszych wizyt (1904, 1905, 1907) mieszkała w Rzymie od września 1912 do czerwca 1914 roku; zarabiała lekcjami rysunku, a od grudnia 1912 publikowała w „Gazecie Lwowskiej” korespondencje pod wspólnym tytułem „Listy z Rzymu” (…)

Goście byli jak przelotne ptaki, a Rzym i Italię malowali zgodnie z manierą właściwą każdemu z nich. Nie wszystkim się w Rzymie podobało (…)

W przypadku rezydentów, oprócz jednego Glicensteina, faktem była ich dobrowolna izolacja od nowoczesnych kierunków w europejskiej sztuce (…)

Udział Polaków w życiu artystycznym stolicy Włoch w latach 1900-1914 wyglądał mizernie i w żaden sposób nie da się go porównać z aktywnością Polaków w Paryżu, regularnie wystawiających w tamtejszych Salonach (…)

Każdy z rzymskich Polaków tworzył, co chciał. Odwiedzano się w pracowniach, kontynuowano towarzyską działalność założonej w roku 1899 przez Madeyskiego Czytelni polskiej, której kwaterą była nadal Caffè Greco przy via Condotti (…)”

POBIERZ CAŁY ARTYKUŁ W FORMACIE PDF>>>

O polskich artystach w Rzymie CZYTAJ RÓWNIEŻ>>> artykuł Antoniego Madeyskiego pt. „Artyści polscy w Rzymie (Garść wspomnień)”